Od zarania dziejów, zdrowie było zawsze jedną z najważniejszych wartości, o które zabiegał człowiek. Pomimo upływu czasu nic w tym względzie się nie zmieniło. Zdrowie stanowi podstawę do osiągania celów życiowych, realizacji zamierzeń, pragnień i ambicji. Postrzegane jest również jako jeden z podstawowych zasobów społecznych i ekonomicznych, ponieważ tylko zdrowe społeczeństwo może rozwijać się, tworzyć i osiągać najwyższy poziom jakości życia.

Na przestrzeni dziejów zdrowie było definiowane na wiele sposobów. Jedną z najpopularniejszych jest definicja WHO z 1948 roku, która określa zdrowie jako „stan pełnego dobrostanu fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub niedomagania”. W 1986 roku w Ottawie przyjęto najnowszą definicję zdrowia, która mówi, że „zdrowie jest zasobem, potencjałem indywidualnym i społecznym, jednym z bogactw naturalnych kraju, determinujących rozwój społeczny, gospodarczy czy indywidualny. Sprzyjają lub szkodzą mu czynniki polityczne, ekonomiczne, społeczne, kulturowe, środowiskowe, biologiczne oraz sposób postępowania, wreszcie styl życia”. Definicja ta wyraźnie podkreśla, że kształtowanie czynników wpływających na zdrowie człowieka, (zarówno pozytywnie, jak i negatywnie) zależy w ogromnej większości od niego samego. Styl życia oraz zachowania zdrowotne, które wybierze, znacząco wpłyną na jego kondycję biopsychospołeczną oraz jakość życia.

Zdecydowanie najlepsze efekty przynoszą te działania na rzecz promocji zdrowia, które mają swój początek w dzieciństwie i są skierowane do rodziców, opiekunów i dzieci. Można je podejmować w rodzinie, w środowisku zabawy i nauki, a także w placówkach medycznych, których pracownicy mają możliwość ogromnego wpływu na kształtowanie zdrowego stylu życia swoich pacjentów. Edukacja zdrowotna oraz planowanie i realizowanie różnorodnych działań profilaktycznych, to podstawowe formy promowania zdrowia.